Wyżyna – obszar, którego wysokości bezwzględne przekraczają 300 metrów n.p.m., a wysokości względne są na ogół mniejsze niż 300 m. Z obszarów wyżyn wyłączane są bowiem obszary o szczególnie urozmaiconej rzeźbie i wysokościach względnych przekraczających 300 m stosunku do najbliższych den dolinnych, czyli góry. Różnice w wysokościach względnych w obrębie wyżyny są więc stosunkowo małe. W Polsce i innych krajach często przyjmuje się za dolną granicę wyżyn poziomicę 200 m n.p.m. Na mapie hipsometrycznej niższe wyżyny wyróżnione są barwami żółtymi, podobnie jak i najniższe partie gór, np. pogórza, natomiast najwyższe wyżyny - jasnymi odcieniami koloru brązowego. Nad wyżynami, powyżej 500 m n.p.m. rozciągają się góry niskie. Wyjątkiem w skali światowej jest Wyżyna Tybetańska, która znajduje się na wysokości około 4500 m n.p.m. zalicza się ja do wyżyn a nie do gór ponieważ jest płaska spełniony jest warunek deniwelacji (różnicy między dwoma wzniesieniami ) mniejszy niż 300 metrów.
Rozległe obszary wyżynne noszą nazwę wyżu.

Wyżyny Polskie:

-Wyżyna Krakowsko-Częstochowska,

-Wyżyna Lubelska i Roztocze,

-Wyżyna Kielecko-Sandomierska,

-Wyżyna Śląska.